ผมได้มีโอกาสไปขึ้นค่ายครูบ้าน144 ที่บ้านผามูบ จ.เชียงราย ได้ไปสัมผัสกับชีวิตของครอบครัวหนึ่งที่อยู่กัน แม่ พี่ชาย น้องสาว ผมได้มีโอกาสคุยกะน้องคนนี้ชื่อว่าน้องนาแล ผมก็เลยถามสารทุกข์สุขดิบของน้องไปต่างๆนาๆ น้องก็เล่าให้ฟังว่า พ่อกับแม่ของน้องแยกทางกัน แม่ต้องแบกรับหน้าที่หัวหลักของครอบครัวในการส่งลูกเรียนด้วยการทอสร้อยข้อมือแบบลาหู่ส่งขายให้นายทุนได้อันละ3บาทตกวันนึงได้เงินไม่ถึง100ต้องดูแลครอบครัวและส่งลูกเรียน ทำให้พี่ชายของนาแล ต้องออกจากโรงเรียน จะเพอะพี่ชายของนาแล ต้องออกจากโรงเรียนเพื่อมาทำอาชีพรับจ้างทั่วไปเพื่อแลกกะเงินวันละ100-150บาทเพื่อมาดูแลครอบครัวและส่งน้องนาแลเรียน ด้วยความที่รักน้องสาวมากจะเพอะบอกว่าจะส่งนาแล เรียนสูงๆแม้ต้องทำงานหนักแค่ไหนก็ยอม ถามนะครอบครัวของน้องถือว่าขัดสนและลำบากมาก แต่น้องนาแล เป็นคนขยัน เรียนได้ที่1-2ตลอด มีพรสวรรค์ในด้านการวาดภาพไปวาดงานไหนจะได้ที่1ตลอด ผมก็เลยถามน้องต่อไปว่าน้องเรียนที่ไหน น้องบอกว่าเรียนอีกหมู่บ้านนึงไปอีก3-4กิโลเมตร ผมก็เลยถามว่าไปเรียนยังใงหรอ น้องบอกว่าเดินไป อ้าวแล้วทำไมไม่ซื้อจักรยานแล้วขับไปอย่างเพื่อนคนอื่นเขา(ผมถามเพราะผมเห็นคนอื่นขับไปเรียน)น้องหันหน้ามาหาผมพร้อมแววตาเศร้าๆว่า แม่หนูไม่มีเงินค่ะครู (ผมน้ำตาคลอเลย)ผมก็เลยถามต่อว่าอ้าวยังงี้นาแล ก็ต้องเดินไปเรียนคนเดียวนะสิ เพราะครูเห็นเพื่อนคนอื่นเขามีรถจักรยานกันหมดแล้ว น้องนาแลก็เลยบอกว่า ยังมีเพื่อหนูอีกคนค่ะ ที่บ้านก็มีฐานะลำบากเหมือนกัน ยังคงต้องเดินไปเรียนด้วยกัน2คนตลอดค่ะผมก็เลยให้น้องไปตามน้องอีกคนมา ชื่อว่าน้อง นาคือ จะนะ ผมก็ได้ถามไถ่น้อง นาคือ ซึ่งคำตอบของน้องจะคล้ายกันคือประมาณว่าที่บ้านไม่เงินที่จะซื้อจักรยานให้น้องถีบไปโรงเรียนอย่างเพื่อนคนอื่นเขา น้องนาคือเป็นเด็ที่เรียนดีเช่นเดียวกัน มีความวิริยะอุตสาหะ ต้องตื่นแต่เช้าทำงานบ้านแต่งตัว แล้วต้องออกเดินทางมุ่งสู่โรงเรียนด้วยเท้าทั้ง2ข้างน้องสองคน ผมจึงได้กลับมานั่งครุ่นคิดแล้วจัดทำโครงการเร่งด่วนคือโครงการ แบ่งปันกันยิ้ม เพื่อจัดตั้งกองทุนซื้อจักรยานจำนวน2คันเพื่อมอบให้กับน้องนาแล แซ่ป่า และน้องนาคือ จะนะ ผ่านกลุ่มปั้นฝันอาสา (ครูสายลม 0827808164) สำนักงานกลุ่มปั้นฝันอาสา 55 ม.16 ต.หนองหาร อ.สันทราย จ.เชียงใหม่ ฝากบอกครูบ้านนอกทุกท่านเป็นกระบอกเสียงเพื่อสานต่อโครงการนี้ส่งจักรยาน2คันขึ้นดอยเพื่อที่น้อง2คนจะได้มีกำลังใจในการเรียนและเป็นคนดีของสังคมต่อไป สุดท้ายน้อง2คนได้ฝากเขียนเป็นเรียงความพร้อมทั้งขอบคุณครูบ้านนอกพร้อมทั้งผู้ใหญ่ใจดี มา ณ.ที่นี้ด้วยครับ บนภูสูงดอยโพ้น ยังมีคนรอความปราณีจากคนเมือง
ผมเชื่อว่ามือน้อยๆของเราจะตกแต่งโลกใบนี้ให้งดงามได้
ขอคารวะหัวใจอาสาทุกดวง......สายลมพเนจร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น